Simula elementarya ay matalik na magkaibigan na sina Gino at Joan. Halos hindi sila
mapaghiwalay ng mga guro nila kung kaya’t napagpasyahan nilang gawin na lamang silang
magkaklase. Pero napaghiwalay din ang mga ito ng tumuntong ng high school. Pero ganoon
paman, hindi parin nagbago ang tinginan nito sa isat-isa.
Pero gaya ng ibang magkaibigan, madalas ay mag-away ang mga ito kahit sa napakaliit na
dahilan. Nandiyan na ang pinag-tatalunan nila ang kulay ng bolpen, design ng notebook, kulay
ng bag, bagay na damit sa isa at kung anu-ano pa. Madalas, ay buong araw itong nag-aaway.
Tulad na lang ng minsan itong magtalo kung ano ang papanoorin sa T.V. Gusto ni Joan ng It
Might Be You pero gusto naman ni Gino ay NBA. Kaya naman madalas magtatampo (kunwari)
si Joan kay Gino at iiwan ito ng mag-isa. Ito namang si Gino, maaawa kaya naman pag-bibigyan
ang gusto ni Joan.
Dumating ang araw ng kanilang Prom. Dito ay palaging magkatabi sina Joan at Gino. Minsan, ng
yayain ni Gino si Joan na sumayaw, may ipinagtapat ang kaibigan kay Joan. "Joan, I like you!"
pabulong nitong sinabi. "Ha? Wag ka ngang magbiro ng ganyan!" tugon ni Joan. "No, honestly,
I really like you!" "Ewan ko sa iyo, Gino." "By the way, para sa iyo." May ibinigay si Gino sa
kaibigan na regalo. "Ano ito? At para saan naman?" taka ni Joan. "Basta pag-uwi mo mamaya,
pag nasa bahay ka na saka mo yan buksan" hindi na kumibo pa si Joan. Pagkauwi ay agad nitong
binuksan ang regalo at isang Barbie Doll ang laman nito. Tuwang tuwa naman ito sa natanggap
niyang regalo mula sa kaibigan.
Kinabukasan, mas lalong naging maalalahanin si Gino kay Joan. Napag-isip-isip tuloy ni Joan na
talagang seryoso si Gino sa kanyang sinabi. Pero, bakit hindi man lang nito nagawang sabihan
siya ng "I love you"? Halos araw-araw ay binibigyan ni Gino si Joan ng Barbie Doll pero ni
isang I love you ay wala pa rin itong nasasabi. Dahil dito ay naiinis si Joan sa kaibigan.
Iniiwasan na niya ito at kung magkasalubong man ay hindi pinapansin. Hanggang dumating ang
isang araw, ng makita nito si Gino na may-kasamang ibang babae palabas ng simbahan. Sa sama
ng loob, tumakbo si Joan papalayo sa kaibigan. Lingid sa kanya, nakita pala siya ni Gino at pilit
na hinabol ngunit hindi inabutan.
Sa bahay ay tinitingnan na lamang ni Joan ang mga laruan na ibinigay ng kaibigan (na halos
umabot na sa isang daan sa dami) habang umiiyak. Sa totoo lang, minahal na rin niya ang
kaibigan.
Kinabukasan habang papauwi si Joan ay hinabol ito ni Gino. Nang maabutan, "Joan, kausapin mo
naman ako." ang sabi ni Gino. "Para saan pa? Ang lakas ng loob mong sabihin sa aking 'You
like me' but you cant even say the words 'I love you'!" "Kahit hindi ko iyon masabi, hayaan
mong itong Barbie Doll na ito ang magpatunay ng nararamdaman ko para sa iyo." Binigay ni
Gino ang laruan pero tinapik lamang ito ni Joan at tumilapon sa kalsada. "Hindi ko kailangan
ang mga laruan!" wika ni Joan. Tumalikod ito at nagpatuloy sa paglalakad ng may marinig itong
sigawan at tunog ng sasakyang nakabangga. "Diyos ko yung bata, nasagasaan!!" sigaw ng isang
matandang babae. Nagsitakbuhan ang mga tao sa paligid ng isang nakahilatang tao sa gitna ng
kalsada. Si Joan ay tinungo rin ito upang Makita kung sino ang nakahilata. Sa laking gulat ay
nakita niya ang kamay ng isang tao na may hawak na Barbie Doll at may bahid ng dugo. Pilit
siyang pumasok sa kumpul-kumpol na mga tao at dito niya nakilala ang nakahilata. Si Gino,
hawak-hawak ang laruan na tumilapon sa kalsada. Kinuha niya ito para ibigay sa kaibigan.
Iyak ng iyak si Joan sa nangyari sa kaibigan. Sinisisi niya ang kanyang sarili sa pagkamatay ng
kanyang kaibigan at minamahal. Kinuha niya lahat ng mga laruang binigay sa kanya ni Gino at
niyakap ang mga ito. Sa pag-yakap niya ay narinig niya ang boses ni Gino na nagsasabing, "I
LOVE YOU, JOAN!!" Inulit niya ang pag-yakap sa mga laruan at muli ay narinig niya si Gino
na nagsasabing, "I LOVE YOU, JOAN!!" inisa-isa niya lahat ng mga Barbie Dolls at dito niya
natuklasan kung bakit palagi siyang binibigyan ni Gino ng Barbie Dolls. Sa bawat laruan ay "I
love you, Joan!" "Mahal kita, Joan!" "I love you 'cause you're my life" ang kanyang naririnig.
Naalala niya ang huling laruan na ibinigay sa kanya ni Gino. Buhat sa kanyang aparador ay
kinuha niya ang isang Barbie Doll na may bahid ng dugo ng tao at niyakap niya ito ng mahigpit.
Dito, iba ang kanyang narinig. "Joan, sorry kung may mga nagawa man akong kasalanan sa iyo.
Tungkol doon sa nakita mo nung linggo, si Ate Anna ang kasama ko noon. Pinsan ko na galing
ibang bansa. Ito lang ang gusto kong malaman mo, ikaw lang ang pinakamamahal ko at kung
hindi ko man nagagawang sabihin sa iyo na mahal kita, pangako, mula sa araw na ito, ako na
mismo ang magsasabi sa iyo na mahal na mahal kita. Sana mapatawad mo ako." lalong napaiyak
si Joan sa kanyang narinig. Natandaan niya ang huli nitong sinabi sa kanya, "Kahit hindi ko iyon
masabi, hayaan mong itong Barbie Doll na ito ang magpatunay ng nararamdaman ko para sa
iyo."
Kaya pala palagi siyang binibigayn ni Gino ng manika. Kaya pala ganoon na lang kahalaga ang huling manika para kay Gino. Kaya pala… kaya pala…
